คดีแรงงาน  เรื่อง ลูกจ้างแจ้งลาออกล่วงหน้า 30 วัน แต่นายจ้างให้ยุติการทำงานทันที นายจ้างจึงต้องจ่ายค่าเสียหายให้กับลูกจ้าง

คำพิพากษาฎีกาเลขที่ 1196-1218/2546 

กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 151 224 582 พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานพ.ศ.2541 มาตรา 17 

           ลูกจ้าง 23 คน (โจทก์) ยื่นหนังสือลาออกก่อนวันที่ 25 ของเดือนซึ่งเป็นวันจ่ายค่าจ้างและให้มีผลเมื่อพ้นกำหนด 30 วันนับแต่วันที่ยื่นใบลาออก แต่นายจ้าง (จำเลย) อนุมัติให้การลาออกมีผลตั้งแต่วันที่ยื่นใบลาออกทันที ซึ่งนายจ้างอ้างว่า ข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างตามระเบียบและข้อบังคับการทำงานของนายจ้างมีกำหนดเรื่องการลาออก คือ พนักงานต้องยื่นใบลาออกให้ผู้บริหารฝ่ายงานทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่า 1 เดือน  และนายจ้างจะจ่ายค่าจ้างให้ลูกจ้างและอนุมัติให้ลาออกจนถึงวันสุดท้ายของการจ้างงาน แต่สำหรับพนักงานที่มีหน้าที่ดูแลข้อมูลความลับของบริษัทและ/หรือลูกค้า ในทางปฏิบัติแล้วนายจ้างจะอนุมัติให้พ้นสภาพในทันทีที่ยื่นหนังสือลาออก ทั้งนี้ให้อยู่ในดุลพินิจของกรรมการผู้จัดการขึ้นไปที่จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป 

              ศาลวินิจฉัยว่าระเบียบและข้อบังคับการทำงานของนายจ้างขัดหรือแย้งต่อกฎหมาย พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 17 ซึ่งกำหนดไว้ว่ากรณีสัญญาจ้างไม่กำหนดระยะเวลานายจ้างหรือลูกจ้างอาจบอกเลิกสัญญาโดยบอกกล่าวเป็นหนังสือให้อีกฝ่ายทราบล่วงหน้าก่อนถึงกำหนดการจ่ายค้าจ้าง เพื่อให้ผลเลิกสัญญากันเมื่อถึงกำหนดจ่ายค่าจ้างคราวถัดไปแต่ไม่จำเป็นต้องบอกกล่าวล่วงหน้าเกินกว่า 3 เดือน ซึ่งเป็นกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนจึงไม่อาจตกลงให้แตกต่างได้ ระเบียบและข้อบังคับของนายจ้างจึงไม่อาจนำมาใช้บังคับได้ ดังนี้ เมื่อลูกจ้างได้บอกกล่าวล่วงหน้า 1 รอบการจ่ายเงินเดือนแล้วตามกฎหมาย การที่นายจ้างให้ลูกจ้างลาออกทันทีในวันที่ยื่นหนังสือลาออกไม่ถือเป็นกรณีเลิกจ้าง แต่เมื่อนายจ้างทำให้ลูกจ้างเสียหายเท่าที่ไม่ได้รับค่าจ้างตามระยะเวลาที่บอกกล่าวล่วงหน้า นายจ้างจึงต้องจ่ายค่าเสียหายเท่ากับค่าจ้างจนถึงวันที่ลูกจ้างทั้ง 23 คนต้องการลาออกและจ่ายดอกเบี้ยนับตั้งแต่วันผิดนัดชำระ

 ให้การสนับสนุนด้านกฏหมายทั่วไป .!!

สามารถติดต่อสอบถามได้ที่ แผนกกฏหมาย

(ทนายความ)

ติดต่อโดยตรง : 02-261-8182

E-mail : legal@aapth.com