ลูกจ้างลาป่วยแต่ไม่น่าเชื่อว่าป่วยจริง จึงถูกเลิกจ้างเพราะมองว่าละทิ้งหน้าที่ได้หรือไม่

คดีแรงงาน  เรื่อง ลูกจ้างลาป่วยแต่ไม่น่าเชื่อว่าป่วยจริง เลิกจ้างเพราะละทิ้งหน้าที่ได้

คำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษที่ 2331/2566

กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 32, 57, 119

            ลูกจ้างทำงานให้กับบริษัท ตำแหน่งพนักงานขับรถส่งสินค้า ตั้งแต่ปี 2561 – 2565 ในเดือนมกราคม 2565 ลูกจ้างลาป่วยโดยมีใบรับรองแพทย์ระหว่างวันที่ 8 – 15 มกราคม 2565 และบริษัทเลิกจ้างลูกจ้างในวันที่ 17 มกราคม 2565 เหตุเพราะไม่ปฏิบัติงานตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมายและละทิ้งหน้าที่ขาดงานติดต่อกันหลายวัน ลูกจ้างเป็นโจทก์นำคดีฟ้องบริษัทเป็นจำเลยต่อศาลแรงงาน ขอให้บริษัทจ่ายค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชยและค่าเสียหายจากการเลิกจ้างไม่เป็นธรรม พร้อมดอกเบี้ย เนื่องจากตนเจ็บป่วยจึงไม่ได้กระทำผิดตามเหตุที่บริษัทเลิกจ้าง

            ศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษฯ วินิจฉัยว่า ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 32 และ 57 เป็นการที่กฎหมายกำหนดให้ลูกจ้างมีสิทธิลาป่วยได้ ทั้งนี้ เฉพาะกรณีที่เกิดความเจ็บป่วยทางร่างกายหรือจิตใจจนไม่สามารถทำงานให้แก่นายจ้างได้เท่านั้น เมื่อพิเคราะห์ถึงใบรับรองแพทย์โรงพยาบาล A ซึ่งลูกจ้างส่งให้ฝ่ายบุคคลบริษัทเมื่อวันที่ 8 มกราคม 2565 ประกอบใบรับรองแพทย์ฉบับวันที่ 10 มกราคม 2565 ที่เป็นใบรับรองแพทย์ของสาธารณสุขวัดป่า B ซึ่งระบุให้พักผ่อน 3 วัน ตั้งแต่วันที่ 10 – 12 มกราคม 2565 ลูกจ้างเบิกความต่อศาลว่าอาการปวดหลังดังกล่าวยังไม่หายจึงต้องรักษาตัวต่ออีก แต่กลับปรากฎตามใบรับรองแพทย์วันที่ 13 มกราคม 2565 ลูกจ้างไปรักษาตัวที่ศูนย์สาธารณสุขเทศบาลตำบล C โดยใบรับรองแพทย์ดังกล่าวไม่ได้ระบุให้พักรักษาตัวนานเท่าใด และปรากฎว่าวันที่ 14 มกราคม 2565 ลูกจ้างไปรักษาตัวอีกครั้งที่โรงพยาบาล D ด้วยอาการเดียวกัน ซึ่งแพทย์ระบุให้พัก 2 วัน ตั้งแต่วันที่ 14 – 15 มกราคม 2565 

            ศาลเห็นว่าเป็นการผิดวิสัยเป็นอย่างยิ่งที่ผู้ป่วยอาการปวดหลังด้วยเหตุเดียวกันจะไปรักษาตัวต่างสถานพยาบาลกันถึง 4 แห่ง ในวันและเวลาติดต่อกัน การรักษาตัวลักษณะดังกล่าว นอกจากจะทำให้แพทย์ไม่สามารถรักษาตัวได้อย่างต่อเนื่องเพราะไม่มีประวัติการรักษาเดิมครั้งที่ผ่านมาแล้ว ยังทำให้แพทย์ไม่สามารถทราบได้ว่าก่อนหน้านี้แพทย์ที่ทำการตรวจมีความเห็นให้หยุดพักผ่อนรักษาตัวมาแล้วกี่วัน ดังนี้ แม้ลูกจ้างจะมีใบรับรองแพทย์เป็นหลักฐานแสดงว่าตนได้เข้ารับการรักษาในช่วงเวลาดังกล่าวจริง แต่พยานหลักฐานยังมีข้อพิรุธจนทำให้ไม่มีน้ำหนักเพียงพอให้รับฟังได้ว่าลูกจ้างเจ็บป่วยทางร่างกายจนไม่สามารถทำงานให้แก่บริษัทซึ่งเป็นนายจ้างได้ 

            ดังนั้น เมื่อลูกจ้างส่งข้อความลาป่วยในวันที่ 13 – 15 มกราคม 2565 ถึงนายเอ และฝ่ายบุคคล แต่เมื่อฟังไม่ได้ว่าลูกจ้างมีอาการเจ็บป่วยดังกล่าวจริงและลูกจ้างไม่เข้าทำงานในวันที่ 13 – 15 มกราคม 2565 จึงเป็นการละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกันโดยไม่มีเหตุอันควร บริษัทจึงเลิกจ้างได้โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 119 (5) ไม่เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม และไม่เป็นกรณีที่ต้องบอกกล่าวเลิกจ้างล่วงหน้า

 ให้การสนับสนุนด้านกฏหมายทั่วไป .!!

สามารถติดต่อสอบถามได้ที่ แผนกกฏหมาย

(ทนายความ)

ติดต่อโดยตรง : 02-261-8182

E-mail : legal@aapth.com