มาตรา 65 ตรี

ลงเป็นค่าใช้จ่ายทางภาษีได้

ไม่สามารถลงเป็นค่าใช้จ่ายทางภาษีได้

(3)

ไม่ได้ให้เป็นการส่วนตัว การให้โดยเสน่หา

ให้เป็นการส่วนตัว การให้โดยเสน่หา

(4)

เป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดโดย

กฎกระทรวง(กฏกระทรวง ฉ.143)

ไม่เป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดโดยกฎกระทรวง(กฏกระทรวง ฉ.143)

 (13)

เป็นรายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะ

ไม่เป็นรายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะ

มาตรา 65 ตรีรายการต่อไปนี้ ไม่ให้ถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิ

“(3) รายจ่ายอันมีลักษณะเป็นการส่วนตัว การให้โดยเสน่หา หรือการกุศล เว้นแต่..

(4) ค่ารับรองหรือค่าบริการส่วนที่ไม่เป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดโดยกฎกระทรวง

(13) รายจ่ายซึ่งมิใช่รายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะ

กฎกระทรวง ฉบับที่ 143 (พ.ศ. 2522)

ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยภาษีเงินได้

ข้อ 1   ค่ารับรองหรือค่าบริการที่จะถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิได้ต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในข้อ 2 ข้อ 3 ข้อ 4 และข้อ 5

ข้อ 2   ค่ารับรองหรือค่าบริการนั้น ต้องเป็นค่ารับรองหรือค่าบริการอันจำเป็นตามธรรมเนียมประเพณีทางธุรกิจทั่วไป และบุคคลซึ่งได้รับการรับรองหรือรับบริการต้องมิใช่ลูกจ้างของบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคลเว้นแต่ลูกจ้างดังกล่าวจะมีหน้าที่เข้าร่วมในการรับรองหรือการบริการนั้นด้วย

ข้อ 3ค่ารับรองหรือค่าบริการ ต้อง

                      (1) เป็นค่าใช้จ่ายอันเกี่ยวเนื่องโดยตรงกับการรับรองหรือการบริการที่จะอำนวยประโยชน์แก่กิจการ เช่น ค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าเครื่องดื่ม ค่าดูมหรสพ ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการกีฬา เป็นต้น หรือ

                      (2) เป็นค่าสิ่งของที่ให้แก่บุคคลซึ่งได้รับการรับรองหรือรับบริการไม่เกินคนละ 2,000 บาท ในแต่ละคราวที่มีการรับรองหรือการบริการ”

ข้อ 4จำนวนเงินค่ารับรองและค่าบริการให้นำมาหักเป็นรายจ่ายได้เท่ากับจำนวนที่ต้องจ่าย แต่รวมกันต้องไม่เกินร้อยละ 0.3 ของจำนวนเงินยอดรายได้หรือยอดขายที่ต้องนำมารวมคำนวณกำไรสุทธิก่อนหักรายจ่ายใด ในรอบระยะเวลาบัญชีหรือของจำนวนเงินทุนที่ได้รับชำระแล้วถึงวันสุดท้ายของรอบระยะเวลาบัญชี แล้วแต่จำนวนใดจะมากกว่า ทั้งนี้รายจ่ายที่จะนำมาหักได้จะต้องมีจำนวนสูงสุดไม่เกิน 10 ล้านบาท

(แก้ไขเพิ่มเติมโดยกฎกระทรวง ฉบับที่ 222 (พ.ศ. 2542) ใช้บังคับสำหรับรอบระยะเวลาบัญชีที่เริ่มในหรือหลังวันที่ 1 มกราคม 2542 เป็นต้นไป)

ข้อ 5 ค่ารับรองหรือค่าบริการนั้น ต้องมีกรรมการหรือผู้เป็นหุ้นส่วนหรือผู้จัดการ หรือผู้ได้รับมอบหมายจากบุคคลดังกล่าวเป็นผู้อนุมัติหรือสั่งจ่ายค่ารับรอง หรือค่าบริการนั้นด้วย และต้องมีใบรับหรือหลักฐานของผู้รับสำหรับเงินที่จ่ายเป็นค่ารับรองหรือเป็นค่าบริการเว้นแต่ในกรณีที่ผู้รับเงินไม่มีหน้าที่ต้องออกใบรับตามประมวลรัษฎากร

เรื่อง

ภาษีซื้อที่เกิดจากการซื้ออาหารเพื่อเลี้ยงกรรมการ / ค่าอาหารเพื่อเลี้ยงช่างที่มาซ่อมประตูของบริษัทฯ

แหล่งที่มา

Facebook อ.สุเทพ พงษ์พิทักษ์

ประเภทภาษี

ภาษีเงินได้นิติบุคคล,ภาษีมูลค่าเพิ่ม

ข้อกฎหมาย

มาตรา 82/5, มาตรา 65 ตรี (3) แห่งประมวลรัษฎากร

ปุจฉา

บริษัทฯ เป็นบริษัทที่ถือหุ้นในบริษัทอื่น (ไม่มีสัญญาจ้างงานกับพนักงาน) บริษัทฯ มีการประชุมกรรมการบริษัทฯ เป็นครั้งคราว และเมื่อมีการประชุมจะมีการสั่งอาหารหรือของว่างเพื่อแจกให้กับกรรมการของบริษัทฯ ที่มาประชุม

ขอสอบถามว่า

    ภาษีซื้อที่เกิดจากการซื้ออาหารเพื่อเลี้ยงกรรมการที่มาประชุมสามารถนำมาใช้เป็นภาษีซื้อได้ไหมคะ

มีหลายความเห็นมองว่าไม่ใช่ค่ารับรอง เนื่องจากไม่ได้เป็นการเลี้ยงลูกค้า แต่อาจจะถือเป็นรายจ่ายอันมีลักษณะเป็นการส่วนตัว จึงไม่สามารถใช้เป็นภาษีซื้อได้รวมถึงไม่สามารถเป็นรายจ่ายทางภาษีเงินได้นิติบุคคลได้ บางความเห็นก็มองว่า ข้อ 5 ของประกาศอธิบดีกรมสรรพากรเกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่ม (ฉบับที่ 17) ก็ไม่ได้ระบุชัดเจนว่าค่ารับรองจะต้องเป็นการเลี้ยงลูกค้า ดังนั้นการเลี้ยงกรรมการก็จะถือเป็นค่ารับรอง ซึ่งเคลมภาษีซื้อไม่ได้ แต่นำภาษีมูลค่าเพิ่มมาเป็นค่าใช้จ่ายทางภาษีเงินได้นิติบุคคลได้หากไม่เกินจำนวนที่กฎหมายกำหนด

    1.จึงขอเรียนถามความเห็นจากอาจารย์สุเทพว่าอาจารย์มีความเห็นอย่างไร และหากต้องการให้ภาษีซื้อจากค่าอาหารที่เลี้ยงกรรมการนี้ใช้เคลมเป็นภาษีซื้อได้ จะต้องจัดเตรียมเอกสารอย่างไร (เช่น ต้องระบุในระเบียบบริษัทว่ากรรมการบริษัทฯมีสิทธิ์ได้รับการเลี้ยงอาหาร เป็นต้น)

    2. หากเป็นการซื้ออาหารจากเซเว่นเพื่อเลี้ยงช่างที่มาซ่อมประตูของบริษัทฯ แบบนี้จะถือเป็นภาษีซื้อต้องห้ามและค่าใช้จ่ายต้องห้ามทุกกรณี เพราะถือว่าให้โดยเสน่หา ถูกต้องหรือไม่คะ

วิสัชนา

1.กรณีบริษัทฯ มีการประชุมกรรมการบริษัทฯ เป็นครั้งคราว และเมื่อมีการประชุมจะมีการสั่งอาหารหรือของว่าง เพื่อใช้ในการประชุมกรรมการของบริษัทฯ ที่มาประชุมดังกล่าว เข้าลักษณะเป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวเนื่องโดยตรงกับการประกอบกิจการ บริษัทฯ จึงย่อมนำภาษีซื่อดังกล่าวไปเครดิตหักออจากภาษีขายในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 82/5 แห่งประมวลรัษฎากร แต่อย่างใด

     เนื่องจากเป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินกิจการตามปกติ จึงไม่จำเป็นต้องมีเอกสารพิเศษอื่นใด เพียงแต่มีผู้มีอำนาจอนุมัติให้จ่ายได้ประกอบกับอ้างถึงการจัดประชุมกรรมการก็เพียงพอแล้ว ซึ่งทุกบริษัทฯ ก็ดำเนินการในลักษณะทำนองเดียวกันนี้

2. กรณีบริษัทฯ ซื้ออาหารจากร้านสะดวกซื้อ เพื่อเลี้ยงช่างที่มาซ่อมประตูบริษัทฯ นั้น เนื่องจากบริษัทฯ ไม่มีหน้าที่ต้องดำเนินการในลักษณะที่กล่าวข้างต้น จึงถือเป็นการให้โดยเสน่หา เข้าลักษณะเป็นรายจ่ายต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (3) แห่งประมวลรัษฎากร เว้นแต่มีข้อตกลงว่า บริษัทฯ ต้องจัดหาอาหารมาเลี้ยงช่างดังกล่าว ก็ย่อมถือเป็นรายจ่ายได้ และใช้ภาษีซื้อได้ แต่ต้องถือเป็นเงินได้พึงประเมินของช่างเหล่านั้น

ขอขอบคุณข้อมูลจาก FB อ.สุเทพ พงษ์พิทักษ์ ที่อนุญาตให้นำความรู้ดีๆ มาเเบ่งปันใน Website Tax-EZ ค่ะ

คลิ๊กที่นี่ เพื่อติดตาม FB เพจ "อาจารย์ สุเทพ พงษ์พิทักษ์"

หมายเหตุ: TAX CASE STUDY จาก Tax-EZ Website เป็นเพียงเคสตัวอย่างเท่านั้น  กรุณาตรวจสอบข้อมูลก่อนนำไปใช้อ้างอิง